ZEMHERİ (Tamamlandı)

'' Sana söz, soyadım soyadın olana kadar bitmeyecek bu mevzu. '' bir yemini daha dillendirdi son kez. '' Kendine dikkat et. Seni seviyorum. '' diyerek çekti ellerini üzerimden.
Sarılmamıştı hâlbuki sadece ufak bir temasla bile sıcacık olan bedenim çekilmesiyle buz kesti. Geri geri yürüdü, sırtını dönmedi bahçe kapısından çıkıp arkadaşlarının beklediği yere yürüdü. Gitmek istemediği bariz belli olurken bakışlarını benden çekmeden bindi arabaya.
'' Bende... '' dedim sessizce sadece. Dolu dolu bakan gözlerimle sadece mırıldandım içim sökülürcesine son kez.
Kendine dikkat et demiş ve gitmişti. Herhalde anlamıştı bu kalbin ve bedenin tamamen ondan ibaret olduğunu sonunda. Ama yine şaşırtmayıp bencilce davranmış ve kendini düşünmüştü. Görüş açımdan çıkan arabayla sendeledim olduğum yerde. Sanki ayağım koca bir boşluğa girmiş gibi sendeledim. Birilerinin ayak sesleri duyuldu, Demet'in sesiyle duraksadım ardından.
'' Ne oldu Bahar? '' diye sordu.
'' El olduk, ziyan olduk Demet. İşte tüm olan bu... '' dedim mırıldanarak.
Ve kapattım o gece Demir defterini. İlk aşkımı sonsuzluğa gömecek ve bundan sonra adını anmayacaktım. Kalbimi onunla beraber ilk kez aralarken yine onunla beraber kapatmıştım sonsuza dek...