happier than ever
  • Reads 1,552
  • Votes 245
  • Parts 24
  • Reads 1,552
  • Votes 245
  • Parts 24
Ongoing, First published Jun 23, 2022
Cherry babasının hiçbir işine karışmadan üniversite hayatını düzgün yaşamak istiyordu. Jeno başka şansı olmadığını düşünüyordu. Cherry Jeno'dan tam olarak karşı çıkmayıp berbat işlere bulaştığı için nefret ederken bazı durumlar ve babalarının meslektaşlığı onları sürekli bir araya getiriyordu. enemies to lovers au! mafia au!

 "Seninle gitmek istemiyorum. Beni böyle kısıtlamanızdan nefret ediyorum. Senden de."
 
Son partı söyleyip söylememesi gerektiğini düşünürken bu yüzüne de yansımıştı. Aynı şekilde Jeno'nun da ifadesi sertleşti. Cherry yutkunup başını dikleştirdi. Yine de söylemişti ve geri alabilecek gibi değildi.

"Bayılmıyorum her yerde seni takip etmeye. Sana da." Az önce yaptığının aynısını yapınca Cherry dişlerini sıktı. Gerçekten duymak hoş hissettirmiyordu.
All Rights Reserved
Sign up to add happier than ever to your library and receive updates
or
#537mafia
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz cover
Berrak cover
single | tk cover
where is ur brother? |taekook ✔️ cover
know about me, hyunsung  cover
𝑶𝒑𝒊𝒂 | 𝑩𝒂𝒓ış 𝑨𝒍𝒑𝒆𝒓 𝒀ı𝒍𝒎𝒂𝒛  cover
august // barış alper yılmaz cover
Seen | Eren Elmalı  cover
Distance | Texting  cover
yan benimle | barış alper yılmaz. cover

Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz

20 parts Ongoing

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"