අවසන් සඳ

ජීවිතයේ, අපට ජීවය දෙන ආදරණීය ප්‍රේමණීය මෙන්ම වේදනාකාරී මතකයන්ද ඇත. ඒ මතක, හුදෙක් හදවතට ගෙන එන්නේ ජීවයට ඇති ආශාවයි.

කඳුලකින් නොසරසා ජීවිතයක්, ප්‍රේමණීය හැඟීමෙන් පුරවාලීමට මිනිසුන් වශයෙන් අප සැවොම උත්සාහ කල යුත්තෙමු.

සීමා නැති ප්‍රේමයේ උතුංග දායාදයන් විඳගැනීමට ශුද්ධ වූ ආත්මයන්ගේ ආශිර්වාදයන් සක්වල සෑම ජීවයකටම ලැබේවා!

එන්න, අපි ටිකක් දුශ්කර පළාතකට යමු, සාමජයෙන් දුක් ගැහැට විඳි, අපමන බාධක ඉන්ද්‍රකීලයන් සේ විඳදරාගත් සොදුරු ජීවිත රැසක එකමුතුවක් ප්‍රේමයේ නාමයෙන් ආත්මීය සුවය ලබන හැටි දකින්නට.

ඉහත්තාවේ බණ්ඩාර වලවුවේ සිට, ඔවුන්ගේ ඇසින් මම, පොඩි ඉස්කෝලේ මහත්තයා...