ʙᴀʀʙᴇ ᴀ̀ ᴘᴀᴘᴀ

Bankta oturmuş denizi izlerken tanıdık adımlarla gözlerimi yana çevirdim.Elinde iki pamuk şeker ile geliyordu.Gülümseyerek bana uzattı.

Jimin:
-Sever misin?

-Evet.

Jimin:
-Kim sevmez ki çocukken boğazımda kalsa bile yerdik.

Gülümsedim.Kafasını bana çevirip,

Jimin:
-İnsan sevdiği şeylerden vazgeçemiyor.

Ne dediğini anlamamışçasına ona bakarken,

Jimin:
-Uzatmayacağım senden hoşlanıyorum.

Dalgaların kumsala vurduğu rüzgar ile ona bakıyordum.Saçları savruluyorken elimi tuttu.Park Jimin o gece o bankta kendisiyle beraber kalbimi de çalmıştı.