Tut Elimi

"Sen harbi uğursuzsun. Bir şeye de burnunu sokmadan durmadın demi duramadınn!!"

Hastane koridorunda onun sesi yankılanıyordu bütün herkes bize çevirmişti bakışlarını

"Ulan o benim tek ailemdi be her şeyimdi elimden her şeyin alınmasına sen ve o kucağında ki bebek sebep oldu.
Ama onu benden alan ne uğursuz bebeği ne de seni görmek istemiyorum hayatımda istemiyorum !"

"Mert o ikinizin bebeği daha çok küçük doğar doğmaz annesiz kaldı bir de babasız mı kalsın bizim çocukken yaşadıklarımızı bu bebeğe de mi yaşattıracaksın."

Ağlamaktan şişmiş gözlerimle şimdi avazım çıktığı kadar bende bağırıyordum.

"Biliyomusun hilal ne yaşayacağınız ,ne yaşadığınız umrumda değil ben yokum." Demesiyle arkasını hışımla dönüp gitmesi bir oldu.

"O nefret ettiğin babandan şimdi ne farkın kaldı söylesene. İlk zorlukta çekip gitmekte ne"

Adımları yavaşlar gibi olsa da durmadı hastaneden çıktı gitti. Ben ve daha dün doğmuş bebek kalakaldık yine yapayalnız ,tek başımıza...