BEN GİDENE KADAR

"Beni sen iyileştirdin," dedim gözümden bir damla yaş süzülürken. "Beni sevdin ve ben senin sevginle iyileştim..." deyip düğümlenen boğazımdan dolayı zorlukla konuşmaya devam ettim. "İnanabiliyor musun?" dedim sol gözümden süzülen bir damla yaşa tezat olarak gülerken. "Yıllarca babamın dünya kadar para döküp yapamadığı şeyi sen yaptın bana. Beni iyileştirdin. Ve benim canım yanıyor şimdi seni kaybettiğim için. Bu acı nasıl geçecek, bilmiyorum," dedim. "Ama eğer seni bulmadan ölüp gitseydim kendimi yaşamamış sayardım... İşte bunu çok iyi biliyorum Nazlı," dedim ve son olarak şunları söyledim toprağın altında uyuyan ve beni duymasını umduğum sevgilime.

"Önceden sana uyurken üstünü örtüp söylediğim şeyi bugün burada, sen toprağın altındayken yeniden söylüyorum..." dedim ve gözlerimden akan yaşlara rağmen dudaklarımdaki acı dolu tebessümle konuştum.

"İyi uykular Kırmızı Saçlı Kız."

7 ay sonra...

Yine buradaydım.

Çünkü onu çok özlemiştim.

Sol gözümden bir damla yaş süzülürken dakikalardır koruduğum sessizliğimi bozdum ve ilk söylediğim şey "Kış geldi," oldu. "Ve hava soğuk. Sen üşürsün. Ellerin üşür en çok. Ellerin nerede Nazlı? Ver bana, tutup ısıtayım..."

Yavaşça yanına uzandım. "Kış geldi," dedim yine. Ardından ekledim.

"Ve kelebekler gitti Nazlı, sence de artık geri dönmenin vakti gelmedi mi sevgilim?"