Kokunun İzi (Sillage )

Gözyaşları yağan yağmur damlalarına karışıp, yanaklarından aşağıya düşüyordu.
Emindi ki gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu, ama aldırmadı , gözlerinin bulanıklığına rağmen karşısındaki adama baktı. Son bir umut aklından geçenleri söyleyecekti.
" Şu kahrolası cesaretin neden söz konusu ben olunca böyle kırılıyor."
Aslında söyleyecekleri bunlar değildi ama dilinden dökülenlerle engel olamamıştı. Öylesine kırgındı ki ... Karşısındaki adamın hiç bir şey söylemeden durması onu daha fazla kırıyor ve kızdırıyordu.
" Gerçekten böyle mi yapacaksın? "
Dedi kadın , gözlerindeki kırgınlığı saklamadan adamın gözlerine bakarak , o gözlere her baktığında kendini görürdü, şimdi ise bir yabancının gözlerinden farksız değildi . Adamsa kadının kırgın gözlerinden bakışlarını kaçırarak konuşmaya başladı.
" Ben senden vazgeçtim hande. Sende vazgeç..., en doğrusu bu ."