Χριστούγεννα

Το μικρό παραθυράκι που έβλεπε στη θάλασσα ονειρευόταν πως γέμιζε τα μάτια τους με μπλε αντί για το γκρίζο που τώρα απλωνόταν στον ορίζοντα. Οι σταγόνες έπεφταν βαριές από τον ουρανό. Κοίταξε τον Λάμπρο, κοιμόταν γαλήνια αν και στριμωγμένος στο μικρό ράντζο. Οι μπούκλες του έπεφταν άτακτες στο αδυνατισμένο του πρόσωπο. Στριφογύρισε στον ύπνο του. Ένα χαμόγελο πέρασε σαν αστραπή από το πρόσωπο του, απόδειξη κάποιου ονείρου που στόλιζε το ασυνείδητο του, φωτίζοντας και το πρόσωπο της Ελένης. Χάιδεψε στοργικά την κοιλιά της και άφησε το βλέμμα της να χαθεί και πάλι στον ορίζοντα. Είδε την θάλασσα να φουσκώνει παίρνοντας μαζί της και την σκέψη της. Για μια στιγμή νόμιζε πως μεταφέρθηκε αλλού. Είδε τα δέντρα να χορεύουν στους ρυθμούς του ανέμου στην αυλή της, άκουσε τις κότες της να ξυπνούν, τα χαρούμενα γέλια του ανιψιού της, τα φωτεινά πρόσωπα των αδερφών της. Για μια στιγμή ένιωσε πως θα απλώσει το χέρι της και θα τις αγγίξει.