Araya yıllar giren, bir varmış bir yokmuş derken yaz'ı deviren bir masal bu, geçmişteki o acıdan kurtulmak isteyenlerin, kalabalık masaları yaşam alanı yapanların masalı, kendilerine bir aile yaratanların, geleceğe umutla bakmak için çabalayanların, ama önce savrulanların, çok savrulanların ve savrulurken birbirlerini bulanların, bir masada bambaşka hayatları ama ortak bir sevgiyi paylaşanların, gelecekteki bir zamandan şu ana bakınca iyi ki devam etmişiz diyenlerin masalı.
"Ona verdiğim sözleri tutmam için onun da bana verdiği tek sözü tutması gerekiyordu, tutmadı. Gitti."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."