«Το να με εμπνέει είναι προτιμότερο από το να με αγαπά...»
Η Βικτώρια Κορνέλη έχασε και τους δύο της γονείς σε ένα φρικτό αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μόλις δύο μηνών. Μεγάλωσε με την αδερφή του πατέρα της, τη Νόνα, και ποτέ δεν στερήθηκε τίποτα.
Οι κανόνες της, απλοί! Παίξε. Διασκέδασε. Ζωγράφισε. Φύγε!
Επιστρέφει στην Κέρκυρα για να περάσει ένα ανέμελο καλοκαίρι, λίγο πριν ξεκινήσει την τελευταία της χρονιά στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.
Δεν έχει ιδέα πως ο άντρας με το τατουάζ του λιονταριού στη πλάτη, που βγαίνει μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου, θα ανατρέψει τους κανόνες της.
Δεν έχει ιδέα πως, για τον Έκτορ Ντράγκαν Ράτκοβιτς, οι δικοί του κανόνες... δεν ανατρέπονται.
Εκείνος θα παίξει. Εκείνη θα παίξει. Εκείνος θα διασκεδάσει. Εκείνη θα διασκεδάσει.
Και όταν βαρεθεί το παιχνίδι της, πόσο εύκολο θα είναι να ξεφύγει από τον Πανθέρα;
«Όπου κι αν πας, θα έρχομαι πάντα για σένα...»
- Λοιπόν;! ρώτησα με σταυρωμένα χέρια.
- Είσαι σίγουρη ρε Αννούλα; ήρθε και στάθηκε απέναντί μου.
- Πόσες φορές ακόμη πρέπει να στο πω για να σιγουρευτείς ότι είμαι έτοιμη; απάντησα ξεφυσώντας.
- Υποσχέσου ότι δεν θα με ερωτευτείς μετά απ' αυτό.
- Εντάξει, μεγάλε γόη. Το υπόσχομαι, ειρωνεύτηκα στροβιλίζοντας τα μάτια μου.
Η Άννα ζητάει από τον κολλητό φίλο του αδερφού της να είναι ο πρώτος της και εκείνος, ως επιπόλαιος που είναι, δέχεται. Με τον καιρό καταλήγουν σε μία συμφωνία: Να γίνουν fuck buddies. Μόνο σεξ και τίποτα παραπάνω. Τι θα γίνει, όμως, όταν αληθινά συναισθήματα μπούνε στη μέση;