Alevlerin Kızı | Cehennem

"Sevemem seni Tan. Ben başka bir bedende can buldum,

Senin ateşin beni yakar,

Sen alevsin,

Senin sevgin çürütür ruhları"

Korhan'ın dudaklarından dökülen her kelime acı saçıyordu, Tan kızamazdı. Biliyordu, hakkı yoktu. Bir başkasını sevdi diye Kızılır mıydı? Kendisini sevemiyor diye kızabilir miydi?

Korhan'ın elindeki yaraya gözü takıldı, yanık iziydi. Yarası daha kabuk bağlamamıştı. Ellerindeki yarada parmaklarını gezdirdi, öptü nahifce o yarayı. Gözlerinden dökülen yaşlar değdi o yaraya, ince bir sızı kapladı elini Korhan'ın. Gözyaşı değilde ateş değmiş gibi yaktı!

"Zira, seni sevmek değil sevmeyi düşünsem bile şuramdaki.." Duraksadı. O zarif elleri kalbine götürdü Korhan, kalbinin atışlarını duyabileceği kadar yakındı Tan Korhan'a şimdi. bir başkasına atan kalp atışlarını duyduğu an yakmak istedi bu kalbi. "Şuramdaki, tekrar ölür."

"Orada bana yer olasıya kadar bekleyeceğim seni Korhan" sesini salıp ağlamak isterdi fakat içine içine ağladı.Nahifliğinden ödün vermiyordu. İçinde yatan o alevlerin kızı savaş halindeydi, bitkindi, sesi çıkmıyordu.

Ne zordu ölü bir kadın ile savaşmak.

"Burada sana yer yok sen ateşsin o su."