Herzaman söylenen o klişe bir kez gerçek olmuş olsa, hiçbirşey için geç kalınmamış olsa nede güzel olur değil mi? Geçmiş, aslında hiç geçmiyor. Hersabah uyandığımda kulaklarımda yankılanıyor o güzel sözler... "-Biz bu hayatta ne gibiyiz onunla biliyor musun beyim? İki yaralı gibiyiz, hani savaş filmlerinde olur ya yaralı yaralı taşırlar ya birbirlerini..." Birbirimizi kaybetmekten korktuğumuz zamanlar... "- Ben onu birkere kaybettim Derya, birdaha kaybedemem. Ben onsuz bu şehirde yaşamak istemiyorum. " Şarkılarda hep söylediğimiz o sözler, aslında kendimizden yola çıkarak yazdığımız o satırlar. "- Sen bana aklımla başım arasındaki mesafe kadar yakınsın." Biz arabeski seviyoruz o yüzden yaralarımızı kaşıyıp duruyoruz diyor ya hep Karlos. O yaraları geçmişe ufak bir dönüş yaparak kapatmaya çalışsak, hiç yaşanmamış olmamış saysak. Ben hazırım, tam bu satırlarda sizi bekliyorum. "Yaren'in karanlık fakat ufak dokunuşlarla renklendirilebilecek geçmişine hepiniz davetlisiniz..." Ⓣ
11 parts