Beş yaşındaydım, annemin elinden tutmuş yürüyordum. Başımı gökyüzüne çevirdim ve yıldızlara baktım. Zifiri karanlıkta bile etrafı aydınlata bilen yıldızlara. Bir gün gökyüzüne tırmanıp onları tek tek toplayacaktım. Aklıma gelen bu fikirle anneme baktım. ''Anne yıldızları toplamak için gökyüzüne tırmana bilir miyim?'' Küçük bir kahkaha attı annem. Masum bakışlarıma karşılık kucağına aldı beni ve yavaşça saçlarımı okşamaya başladı. ''Yıldızları toplayamazsın onlar senin olamaz küçüğüm ancak sevdiğin insanı kendi yıldızın yapabilirsin.''