Yıllar geçti. Yazarın kaleminden dökülen koyu mürekkep, sahipsiz geçmişin suçsuzluğunu karaladı. Kuzgun'un kapkara tüyleri geceye sindi. Kaba çığlıkları kıyametin habercisiydi,onun gölgesi karanlıkta dâhi her şekilde yanındaydı. Kuzgun her daim gölgesine sahip çıkmaktan vazgeçmedi. Onun gölgesi, kaderiydi. Onun gölgesi, geçmişiydi. Onun gölgesi, vazgeçilmeziydi. Onun gölgesi, kimsesiz aşkıydı... *** (KİTAPTA UYGUNSUZ OLARAK KABUL EDİLEN BİR ÇOK UNSUR MEVCUTTUR.)All Rights Reserved