Karanlığın Dokunuşu

Damla damla korku birikiyor içime Üşüyorum anne.
Kollarım ıslak suratım boğuk
Ifademde yağmurdan bir pençe
Sadece yürüdüğüm sokağı bitirmek Istiyorum

Kalbimde örtülü
Siyah bir peçe
Kuytu köşelerde bulduğum tarafımı
Amansızca yıkıp
Boğasım geliyor hecelerle
Aklımın en ucra köşesinde bile
Hayattan başka tek bir mevzar
Yoktur tek bir nebze