ZEVAHİR

"Olmaz!" diye hiddetlendi anında. "Ben kardeşim dediğim adamın kız kardeşini sevemem, hayır!"

"Bir kez," dedim gözümden süzülen yaşla. "Bir şans istiyorum yalnızca. Sevemez misin beni?"

"Olmaz Ahuşan," Yenilgiyle çöktü omuzları. "Şimdi elinden tutsam mahallede kim bize saygı duyar? Kim destekler bizi? Çağrı kardeşim der mi bana bir daha? Nalan Teyze, Aslan Amca güvenir mi bana, ahretliğim derler mi aileme?" Bana bakarak acıyla gülümsedi, "O yüzden olmaz Ahuşan. Bu şehirde ben olurum, sen olursun, biz olamayız..."