Şafak

"Onu ilk gördüğümde zihnim parçalanmaya başlamıştı. İnanılmaz bir güç beni düşünmekten bile alıkoyuyordu." / "Bir kadın vardı. Ormanın derinlikerinde artık yalnız kaldığıma inanıyorken bir ölüm meleği gibi karşımda belirmişti. Usulca yaklaşıyordu yanıma, süzülüyor gibiydi. Yaralarımın acısı yüzünden görme yetimin bir kısmını kaybetsem de emin olduğum tek şey vardı: Bir çift göz. Ay'ın en güzel hali denilebilecek kadar parlak huzmelerini sunuyordu. Her adımında etrafın daha da soğuduğunu hissediyordum, sonrasında da hafif bir gülüş. Zihnime anlamını dahi bilmediğim bir fısıltı doluşuyordu, bir emirdi ve ona uymaktan başka şansım yoktu, ıssız bir karanlığa boğulmuştum."