SİHİRLİ DÜNYAM

Önceki hafta hayatımın ilk karlı gününe uyandım.İlk başta çok sevinmiştim ama bir kaç kez düşme tehlikesi atlattık'tan sonra karlı havanın pekte güzel olmadığının farkına vardım.Sonraki günler evden dışarı çıkmak hiç canım istemedi. Artık o kadar sıkılmıştım ki kendimi sürekli derin düşüncelerden ayılırken bulurken buluyordum. Aslında bu düşünceleri başkalarına anlatmaya kalksam bana güleceklerinden eminim. Çünkü kendimi çok farklı şekilde görürken uyanıyorum. Sanki kendimi bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. Bir de bu sıkıntılar hiç yokmuş gibi ''HTP'' sınavlarının kötü geçmesinin stresi eklenince iyice çökmüş bir hal aldım. Hayattan yavaş yavaş kopmaya başlamıştım...

Bugün benim doğum günüm içeriden mis gibi kokular geliyor. Annem büyük ihtimal akşam için hazırlanıyor. Teyzem sevmemesine rağmen damla sakızlı puding kokusu alıyorum. Üst katta tıkırtılar ve gülüşler aaa inanmıyorum komşumuz Steve okuldan tatil için gelmiş olmalı sesini duyduğuma eminim...
Steve benden 5 yaş büyük olmasına rağmen çocukluğumuz hep birlikte geçti. Bana yol gösteren büyük ağabeyimdi. Liseyi yurt dışında okuduğu için artık eskisi kadar görüşemiyoruz. Onun gelmesini 4 gözle bekliyordum. Bana doğum günü süprizi yapmış olmalı.

Yataktan nasıl kalktığımı hatırlamıyorum. Merdivenleri bir solukta çıktım ve birbirimize uzun bir süre sarıldık. Sohbete öyle dalmışız ki evdeki farklılığı hissedemedim. Tüm ailem ve steve' in ailesi ilk defa bizde toplanmış. Herkes doğum günüm için burada toplanmış olamaz. Çünkü daha önce hiç böyle bir şey olmamıştı. Kısa bir süre sessizlik oldu ve sessizliği bölen annemdi. 
Annem bana bakıp gülümseyerek "Hepimiz toplandığımıza göre ve jason' ın bizim türümüzün en anlamlı yaşı olan 13' e basmasından dolayı seramoniye art