Şu beden bütünlüğün içindeki, kalp denilen et parçasında sıkışıp kalmış ruhumuza ne çok duygu sığdırırız. Korku, öfke, sevgi, merhamet, acımasızlık gibi... Kerem için ise her şey çok farklıydı. Yaşadığı yoğun hisler küçücük yüreğine ağır gelince, her bir duyguyu farklı kişiliklere bölüştürdü. Lakin kabul etmedi hiçbirini, ta ki ortaya çıkana kadar gerçek benliği. ************* -Diyelim Can diye biri var. Onu da tanımam gerekmez mi? - Can senin korkuların ile savaşan bir kişilik. Korkularının varlığından rahatsız olduğun için, onu yok sayıyorsun. Beni ise görüyorsun çünkü, birileri seni bir şey için suçladığında "Ben değildim. O yaptı" Demek için bana ihtiyacın var Kabul etmesin de içten içe güvende hissettiriyorum. Çünkü ben öfkenin sahibi, bu bedenin koruyucusuyum. ************ -Neden bana yardım ediyorsun? - Bilmem sanırım biraz fazla merhametliyim. -Etme... -Ne -Bana merhamet etme, ben senin merhametine karşılık verecek hiçbir duyguya sahip değilim. KAPAK TASARIM İÇİN @1scintilla TEŞEKKÜR EDERİM NOT: KİTAP KARDEŞ DÜŞMANLIĞINI ANLATMAMAKTADIR