İçimizdeki Çığlıklar

"Gözlerinin tonlarında kayboluyorum. Bu mümkün olabilir mi?."

Gülümsedim. "Ben orada da bulurum seni."
Sanki ellerinden kayıp gidecekmişim gibi nazik bir şekilde elimi tuttu. Elimin üzerine bir öpücük kondurdu. "Kaybolmanı istemem. Sonuçta kalbim sana bağlı atıyor." Kıkırdadım. "Hatta akciğerlerime soralım istersen, nefesi de senin için mi alıyormuş?"

Kafasını iki yana sallayarak gülümsedi.
"Akciğeri nefesi falan bilemem ama, eğer her sabah güneşimin doğmak için bir sebebi varsa, o da sensin kızım." Sonuna doğru kelimelerini artistlendirerek beni yine güldürmeyi başarmıştı. "Beni her yerde bul. Ama gözlerinde kaybolduğumda asla bulma. Bırak orada kalayım. Sonsuza dek."