Broken Phone

Jest już pierwsza w nocy i najmłodsi uczestnicy imprezy już dawno śpią, podczas gdy dorośli udają że jeszcze się nie upili najtańszym możliwym winem. Z resztą, też należę do tej grupy.

Wychodzę z piwnicy, nagrywając też swoją komórką relacje z wycieczki tam i spowrotem do pomieszczenia z kolekcją win Camerona Humphrey'a. Uśmiechniętą informuję o tym, iż przetrwałam tą ryzykowną drogę do piersi tuląc też butelkę z winem. Jak przez mgłę słyszę krzyki z salonu, który jest tuż przed moimi oczami i tak właściwie nawet nie rejestruje tego, że przepadam przez próg. I tego, że mój telefon się rozbił raniąc też delikatnie moją brodę oraz dłoń.

A może tylko mi się wydaję, że to delikatnie?

To właśnie ten roztrzaskany telefon sprawił, że poznałam miłość swojego życia, prawdziwą rodzinę i samą siebie. Zatem dziękuję. Dziękuję Ci losie, że mnie wtedy upiłeś i pozwoliłeś przeżyć życie jak należy.