İntihara Sürüklenmiş Ruhlar
  • MGA BUMASA 2
  • Mga Boto 0
  • Mga Parte 1
  • MGA BUMASA 2
  • Mga Boto 0
  • Mga Parte 1
Ongoing, Unang na-publish Jul 31, 2022
"İnsan nasıl kendinden vazgeçer?" 
Hayatı boyu bu soruyu sormuştu... Kendine, arkadaşlarına, etrafındakilere... 
Ama biliyordu. Aslında bu sorunun net bir cevabının olmadığını. İçinde her zaman bir his vardı. Sadece insanların yaşadıkları hayatların onların bakış açılarını etkilediğini düşünürdü. Haksızda sayılmazdı. 
Acaba onu "intihara" sürükleyen bu düşünceler miydi? Yoksa başka nedenleri mi vardı? 
.....İntihar.....
İntihar sadece yapılan eylem neticesinde kalbin durmasıylamı alakalıdır sizce? Yoksa yaşarken de intihar edebilir insan? 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Uçurum kenarına çekdiği arabasına yaslanmış rüzgarın sertçe tenine çarpmasına izin vererek manzarayı izlemeğe devam ediyordu. Sert rüzgar kısacık saçlarını karıştırırken o sadece dalgaların hırçın çığlıklarına kulak vermekteydi. Ekim ayının soğuk rüzgarlarına karşı sanki hiç üşümüyormuşcasına öylece sevdiği manzaraya dalmıştı. Keskin bakışları her zaman insanları mesafeli olmaya zorlayan biriydi. 
Geri dönmüştü ve görülecek hesabı çoktu... Özlemek ona yakışmazdı. Çünki...
Kimsenin bilmediği bir gerçek vardı:
Vera Çakır yıllar önce İntihara Sürüklenmiş bir Ruhtu.....
All Rights Reserved

1 parte

Sign up to add İntihara Sürüklenmiş Ruhlar to your library and receive updates
or
Mga Alituntunin ng Nilalaman
Magugustuhan mo rin ang
YARALASAR(Kitap Oldu) ni Maral_Atmc6
55 Parte Ongoing
"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.
Magugustuhan mo rin ang
Slide 1 of 10
YARALASAR(Kitap Oldu) cover
Ateş'in Evi cover
MAHKUM cover
İKİ AŞK BIR KADIN cover
Kötü başlangıç oldu cover
TERAZİ  (Tamamlandı) cover
OYUNCAK MÜZESİ (+18) cover
Mafya'ya Mahkum +18  (BxB) cover
Asena ✯{gerçek ailem}✯ cover
PROFESYONEL (Kitap olacak) cover

YARALASAR(Kitap Oldu)

55 Parte Ongoing

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.