"ვიფიქრე, ერთ დღეს ისიც დაიღლება-მეთქი, მაგრამ ამდენი წლის შემდეგაც კი, ის ისევ მსტუმრობს. ჩემთან მოდის, ისევ იმ დროს."
- განა მთვარე და დედამიწა, მართლა ასე შორს არიან ერთმანეთისაგან?
"ცხოვრება, რეალობასა და ფანტაზიას შორის ტანჯვას გავს, მათი საზღვრები შენი შექმნილია, მაგრამ ზოგი რამ, ჩვენდა დამოუკიდებლად ხდება."
"გაფუჭებული და ხელახლა გაკეთებული სათამაშო, ისევ იმღერებს. გატეხილი თოჯინა, შესაძლოა, ისევ შეწებდეს, მაგრამ ყოველივე ეს, ვერასოდეს იქნება, ისევ ისეთი, როგორიც ადრე."
"- შენივე შექმნილი საზღვრები, შენივე ჩარჩოებად გექცა, ახალგაზრდა ქალბატონო."
ზღვარი რეალობასა და წარმოსახვას შორის, უკვე წაშლილია... ან იქნებ ის, არც არასდროს არსებობდა?