Uykucu *ASKIDA*

"Neden uyumayı bu kadar seviyorsun?"
"Çünkü rüyalarımda sen varsın."

-

Onun söylediği tek bir kelime ruh halimi değiştirebiliyordu. Bilmiyordu, bilmeyecekti. Bunu anlayamayacak kadar aptaldı. Ve ben, buna rağmen onu sevdiğim için daha da aptaldım. Seviyordum, deli gibi seviyordum. Gökyüzümdeki tek parlak yıldız, gerçek olamayacak kadar güzel tek hayalim olmasını istiyordum.

Keşke her şey bir kurgudan ibaret olsaydı. Keşke kızın sevdiği gibi oğlanda onu sevseydi. Ama gerçeklik, yüzümüze bir rüzgar gibi çarpıyordu. Hayat kitaplardaki kadar toz pembe değildi. Bazen düşünüyordum; Neden? Neden ben?

Sonra evren fısıldıyordu kulaklarıma,

"Bu hayat sana verildi. Çünkü yaşamak için yeterince güçlüsün."

-

"Uykum var." dedim derince esnerken, telefonda olmasını umursamayarak.

"Uykucu."dedi gülerek, bir kelimesinin hayatımı değiştireceğini bilmeden. İlk ve son gülümsemesini duyuşumdu bu. Onu sevmem için tek sebepti belkide.