DİLDADE

AŞİRET kızı ve hiç kimseye acimiyan MAFYA arasındaki BÜYÜK AŞKA bakmaya ne dersiniz?

Bazen öyle acılar olurki ne kadar zaman geçsede acısı hala yerinde kalır. Hiç bi zaman kabuk tutmaz. Hep kanar durur. İşde bende aynı durumdayım.

Tam 5 yıl geçmişdi. Vay be bana sanki daha dün gibi geliyo. Buraya geldiyim gün ne kadar hıçkırarak ağlamışdım ben. Sinir krizlerine girdiyimi bi ben bi Allah bide Bade bilir.

Bade benim burdaki doktorum olur. O bana yardım etmişdi. Bana elini uzatmışdı. Hakkını ödeyemem.

"Hava soğuk hadi gel içeri."

"Tamam"

Elimdeki sigaradan son nefesimi alıp yere fırlatdım. Kafamı kaldırıp gökyüzne bakdım.

Kar taneleri bir birine zara veremeden yere iniyodular. Peki neden biz insanlar bir birimize zarar veriyoduk.

Salona geçip Badenin yaptığı kahveden bi yudum aldım.

"Eee yarın gidiyosun sende özledin aileni"

Kafamı saladım.

"Özledim tabi hepsi heyecanlı koştuşturuyor evde "

"Vay desene sizde şenlik olucak "

"Öyle sende gel diyorum amma dinlemiyorsun "

"Yok be kızım ben gelemem oralara bayar beni"

"Seni ne baymazki Bade "

Dudaklarını bilemem gibi büzdü.

"Hadi kalk uyu yarın erken kalkıcaksın".

Odama geçip pijamalarımı gidyim.
Yatağa geçdim. Tek umuduğum onu görmemekdi. Çünki kalbimin acısı daha geçmezken dahada incinsin isdemiyodum