Ένας Μήνας Περιθώριο
  • Reads 172
  • Votes 13
  • Parts 14
  • Reads 172
  • Votes 13
  • Parts 14
Ongoing, First published Aug 04, 2022
«Τι πρόκληση;», ρώτησα και κατάλαβαν πως θα έλεγα ναι. 
«Καν'την τσουλα», είπε ο Περικλής και ο Θανάσης συμπλήρωσε.
«Και γάμησε την»
«Και φυσικά παράτα την μετά», συνέχισε ο Παύλος γελώντας. 
«Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο γαμωτο, είναι κολλητή της αδερφής μου και-», άρχισαν ξανά να γελάνε και να μου λένε μαλακίες. Ε και δεν άντεξα. 
«Ποσο χρόνο έχω;», κοιταχτηκαν μεταξύ τους.
«Δυο μήνες», είπαν ταυτόχρονα

❌Do not copy ❌
All Rights Reserved
Sign up to add Ένας Μήνας Περιθώριο to your library and receive updates
or
#53game
Content Guidelines
You may also like
Fallen Angel by en-lefkw
28 parts Ongoing
Το μπλε και το ερυθρό, δύο αποχρώσεις που ανασαίνουν στα άκρα της χρωματικής παλέτας, τόσο παραπλήσια κι όμως βαθιά αντιθετικές. Δύο χρώματα που, αν τολμήσουν να συγκλίνουν ασύμβατα, μπορεί να γίνουν σπαρακτικά. Κι όμως, όταν οι διακυμάνσεις τους συναντήσουν τη λεπτότητα του μέτρου, δύνανται να υφάνουν μια σύνθεση μοναδική, ένα σχήμα αρμονίας μέσα στο χάος της διαφορετικότητάς τους. Η θάλασσα και το φεγγάρι. Δύο κόσμοι απόμακροι, δύο οντότητες που δονήθηκαν στα βάθη του χρόνου. Και όμως, κάθε νύχτα συναντιούνται, σαν να ακολουθούν έναν αόρατο ρυθμό. Τα κύματα αναρριχώνται στη σεληνιακή έλξη, αντανακλώντας το φως της. Ή μήπως όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση; Μια χίμαιρα που υφαίνεται από την ανάγκη μας να δίνουμε στα μακρινά την ψευδαίσθηση της εγγύτητας; Ίσως ο κόσμος να μην είναι παρά μια αλχημεία αντιθέσεων, όπου η θάλασσα κοιτάζει το φεγγάρι χωρίς να το φτάνει ποτέ. Κι εκείνο αμέτοχο, αφήνει την αντανάκλασή του σαν υπόσχεση. Μια υπόσχεση που ποτέ δεν δόθηκε πραγματικά.
You may also like
Slide 1 of 10
Fallen Angel cover
Boyfriend cover
~Ο Πρώην κολλητός μου~ cover
Αγάπης πόλεμος cover
~~~"One Shots" ~~~ cover
Don't mess with the Mafia otherwise....  cover
Mafia love  cover
the two mafias cover
�Και αν θέλω  cover
You are only mine cover

Fallen Angel

28 parts Ongoing

Το μπλε και το ερυθρό, δύο αποχρώσεις που ανασαίνουν στα άκρα της χρωματικής παλέτας, τόσο παραπλήσια κι όμως βαθιά αντιθετικές. Δύο χρώματα που, αν τολμήσουν να συγκλίνουν ασύμβατα, μπορεί να γίνουν σπαρακτικά. Κι όμως, όταν οι διακυμάνσεις τους συναντήσουν τη λεπτότητα του μέτρου, δύνανται να υφάνουν μια σύνθεση μοναδική, ένα σχήμα αρμονίας μέσα στο χάος της διαφορετικότητάς τους. Η θάλασσα και το φεγγάρι. Δύο κόσμοι απόμακροι, δύο οντότητες που δονήθηκαν στα βάθη του χρόνου. Και όμως, κάθε νύχτα συναντιούνται, σαν να ακολουθούν έναν αόρατο ρυθμό. Τα κύματα αναρριχώνται στη σεληνιακή έλξη, αντανακλώντας το φως της. Ή μήπως όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση; Μια χίμαιρα που υφαίνεται από την ανάγκη μας να δίνουμε στα μακρινά την ψευδαίσθηση της εγγύτητας; Ίσως ο κόσμος να μην είναι παρά μια αλχημεία αντιθέσεων, όπου η θάλασσα κοιτάζει το φεγγάρι χωρίς να το φτάνει ποτέ. Κι εκείνο αμέτοχο, αφήνει την αντανάκλασή του σαν υπόσχεση. Μια υπόσχεση που ποτέ δεν δόθηκε πραγματικά.