"Ağlama." Burnumu içime çekerken söylediği kelimeler kulaklarımı çınlatıyordu. "Bunu hak etmiyordum." Kollarımdan çekerek beni kucağına aldığında hıçkırmaya başladım. "Ağlama Burçin. O evi yıktıracaksın-" Elimi dudaklarına koyup kaşlarımı çattım. "O evi yıkarsan..." Belimdeki elini çekerek sehpaya uzandı. Sehpadaki peçeteyi alarak burnumu sildi. "Bir daha kucağında oturmam." Elimi ağzından çektiğimde güldü. "Peki, nereye oturursun?" "Buraya otururum!" Parmağımla yanındaki yeri işaret ettim. "Öyle mi? O zaman ben senin kucağına otururum." Beni koltuğa bırakıp üstüme çıktı. Poposunu dizlerime koyduğunda çığlık attım. Bir doktorun yardım edemediği tek hasta...