Hissiz

...

O an bir karar vermişti Doğu. Çocukluğunu tekrar kazanacak ve ondan alınan yılların hesabı tek tek soracaktı onlardan. Bin kere düşecekte olsa tekrar kalkıp devam edecekti yoluna. Güçlü olmayı öğrenecekti elbet. Eğer aydınlatamıyorsa yolları zifiri karanlık olup kavuracaktı onları nefretiyle.

Ummadık taşın nasıl canlarını aldığını o yok saydıkları küçük kızdan öğreneceklerdi.

Herşeyi gözlerinin içine bakarak yapacak kararda küstahtılar. Onların taşlaşan kalplerinde tek duygu parçası yoktu, görmüyordu, göremiyordu Doğu. Gerekiyorsa kalbini yok sayacak ama onlara kim olduğu pekala öğretecekti. İsteselerde, İstemeselerde buna tanıklık edecek ve pişmanlığın taşlaşan kalplerini ele geçirmesine izin vereceklerdi.

Başkaları gibi onlarda sessizliğin adımlarından korkup endişelerine sığınacaklardı. Korkularına sığınıp unutmak istediklerini bir bir yaşayarak tekrar hatırlayacaklardı.

Sonuçta kimse yaşattığını yaşamadan ölmeyecekti öyle değil mi?

...