Yalnızlığın psikolojiyi nasıl etkilediğini ve çaresizliğin insanı nasıl derinden yaraladığını anlatan bir hikaye yazmaya çalışıyorum. Bu hikayede ana karakterimiz Tunay, kafasının içinde yaşayan Turgay'la birlikte günlerini geçirirken, sevgisizlikten öldüğünü zannettiği Efdal için acı çekiyor. Bir yandan da kendisi dünyaya gelmeden yıllar önce hayatını kaybetmiş olan edebiyatçı Oğuz Atay'a yetişemediği için hep eksik kalıyor. Bir kızın her tutunma çabasında nasıl da yandığını tasvir etmeye çalıştım. Keyifli okumalar :)