Bir kız düşünün, öyle bir kader ki onunkisi: doğduğunda annesinin yaşama zevkini elinden almışken babasına umut ışığı oluyor...
Ve bir sevdiği var, ölümüne seviyor uğruna canını verir seve seve ama hayat ne onun aşkını dinliyor, ne de lafını. Öyle ki onu bir tefecin insafsız kollarına bırakıyor... Bizzat babası aracılığıyla hem de. ve onu kendi acımasız yüzüyle başbaşa bırakıyor... Şu ana kadar bildiği bütün gerçekler yalan, bütün bilgiler sahte bütün yasanmışlıklar yalan oluveriyor. Peki geriye ne kalıyor dersiniz? koca bir karanlık, bir mafya ve onun bataklığı... Bu karanlık hayatta onun bir umudu var. Unutmayın! Umut Her Zaman Vardır...
Siz: Sırf beraber çalıştığımız için bana böyle davranmanıza izin veremem, İlker Bey?
İlker bey: Davranışlarımın sebebi sadece beraber çalışmamız değil Başak hanım.
Siz: Peki ya ne?
Siz: Ne bu haddinizi aşmalarınız?
Siz: Sabrımı zorlamalarınız.
İlker bey: Aklımı sikip attığın için bunların cevapları bende de yok. Buna aşk diyorlar ama çok saçma.
İlker bey: Hiçbir insan, bir insanın iradesini bu kadar sikemez.