THE MYSTERIOUS KILLER IS MY HUSBAND

PROLOGUE

"Sino ka ba! Bakit hindi mo kayang magpakita sa akin!"sigaw ko sa loob ng Mansyon na sobrang dilim.

"Pinakasalan kita dahil lahat ng taong nasa paligid ko pinapatay mo! Kaya please palayain mo na ako!"umiiyak kong sigaw.

Bakit ko pinakasalan ang lalaking hindi ko nakita ni hindi ko kilala kung sino ang pangalan!

Ginawa ko naman 'yon dahil mahal ko ang mga taong nakapaligid sa akin!
At kapag pinili ko ang sarili ko lahat sila mawawala.

"Ako nalang ang patayin mo! Ako lang naman ang target mo hindi ba! Kaya patayin mo na ako! Magpakita kana!"sigaw ko habang sunod-sunod na pagtulo ang aking mga luha.

Hindi ko na pala namalayan na mayroong lalaking nakamask na nasa harap ko ngayon.

Matangkad at makisig ang pangangatawan.
Naninindig ang aking balahibo habang siya ay papalapit sa akin.

"Akin kalang! Wala ibang dapat may lumalapit sa'yo kundi ako lang!"bulong niya sa tenga ko at bigla nalang siyang umalis.

Hindi ako makagalaw sa aking narinig.

Tanging iyak lang ang narinig ko.
Sinag ng buwan ang aking nakita.
At kabog ng dibdib ang aking naramdaman.