O sokağa gitmeseydim,
O adamı görmeseydim,
Yalvarışını, öldürülüşünü görmeseydim,
Yakalanmasaydım,
Hayatım ne halde olurdu?
Ölmüş mü olurdum,
Yoksa hayatıma diğer milyarlarca insan gibi devam mı ediyor olurdum?
Egoist olduğu kadar gizemli Mert,
Sessiz olduğu kadar ölümcül Ege,
Canayakın olduğu kadar mazoşist Görkem,
Sakin olduğu kadar psikopat Asil.
Ve ben, dört katilin arasında sıkışmış, tek kabahati yanlış zamanda yanlış yerde bulunması olan Aylis.
Kurtulabilecek miyim, yoksa kurtulmaya çalışırken daha da mı batacağım?
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."