sonun başlangıcı

Elindeki bıçağın keskin olup olmadığını kontrol ederken konuşmaya devam etti:
-Sen acımadın. Tüm o insanlara acımadın.
Söylesene, merhamet dilediler mi senden?-yüzüne doğru hafifçe eğildi- Eğer bırakırsan ayaklarına kapanacaklarını, sana tapınacaklarını da söylediler mi?-bıçağın ucuyla çenesini kaldırdı adamın- Kaçı yalvardı? Senin gibi bir pisliğin yüzüne bile bakılamayacakken, öldürmemen karşılığında çeşit çeşit işkencelerini göze aldılar mı? Söylesene!-adamın bacağına attığı tekmeyle nerdeyse cansız olan adamın dudaklarından bir inilti duyuldu-
Ah bu insanlar... Canları ne de çok kıymetli değil mi? Oysaki bilmiyorlar. Öldüklerinde ne olacağını bilmiyorlar. Bilseler...
Karşısında yüzü kan içinde kalmış adama bakarak kanların arasına bir şeffaflık sundu, yüzüne tükürdü.
-Ben sana öldüğünde ne olacağını söyleyebilirim. Ama yapmayacağım. Çünkü bilinmezliğin verdiği acı sana tüm bu yaptıklarımın yanında hiçbir şey...
Elindeki bıçağı adamın sandalyenin koluna bağlanmış olan eline batırdı. Acı bir çığlık yankılandı odanın içinde.
Zifiri gözlü kadın ise bir şeyler mırıldandanmaya başladı:
-Sit infernum, reple tuo anima in purgatorio.

Adamın vücudundaki kan çekilip gözlerinden, burnundan ve ağzından boşalmaya başladığında ise çok sürmeden son nefesini verdi. Son muydu?
Bu hikayede hiçbir şeyin sonu yoktu...