„Nie ma zmartwień które zasługują na nas dzisiaj"

Właśnie wychodzę ze szpitala z moim trzydniowym szczęściem. Tak trzy dni temu zostałam mamą, a w zasadzie zostałam samotną mamą. Całe moje życie zmieniło się o 180 stopni w momencie kiedy dowiedziałam się, że będę miała dziecko. Urodziłam syna, swoje imię Staś otrzymał po moim dziadku, który zmarł kilka miesięcy wcześniej. Co z ojcem dziecka? Nie wie o istnieniu malucha. Rozstaliśmy się, zanim jeszcze dowiedziałam się o tym, że będziemy mieć dziecko. Jaki był powód rozstania? Strach, mój strach przed tym jak mogłoby wyglądać nasze życie. Czy chciałabym aby był teraz z nami? Oczywiście, jednak nie jest to takie proste, aby po takim czasie to naprawić. Co bym miała niby zrobić? Pójść do niego i rzucić że właśnie urodziło nam się dziecko? A może on już sobie ułożył życie na nowo, może już zapomniał.
Kilka dni później, kiedy wraz ze Stasiem już przyzwyczailiśmy się do wspólnego życia na krakowskich przedmieściach, chcąc trochę odstresować się, włączyłam muzykę. Utwór który właśnie zaczął lecieć, sprawił mi okropny ból. „Bąbelek" który został wrzucony na platformę z której właśnie puszczałam muzykę kilka godzin temu, sprawił że wszystko co sobie ułożyłam w mojej głowie runęło.