Adım Kurre,yaşta almış başını giden ergenlik dönemleri on yedisi.Daha doğru düzgün bir ilişki yaşayamamışken geldik bu yaşa.Neyse ya aşkın yaşı on yedi derler diye avutuyorum kendimi.Ne biçim sevgililer gördük,şerefsiz olanlarından.Lisede de Christian Grey'in dediği gibi bombokluğun elli farklı tonu var zaten.Hayatım alt üst değil aslında seviyorum ben hayatımı.Güzel arkadaşlıklar edindim,her şeyde yanımda olan arkadaşlıklar.Onları kıskandırmakta cabası tabii.Nazarları bi ayrı.Hayatımdan bahsedicem ben,günlüğüm olucak burası.Gülersiniz ağlarsınız bilmem ama çok seversiniz,merak etmeyin.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."