NEFES

Her saniyesi bir diğerinden daha berbattı... Gözlerinin derinliklerinde merhametin kırıntısı olmayan adam tam karşımda duruyordu. Bana sonsuzluk gibi gelen bu süre zarfında kendi kalp atışlarımı duyabiliyordum. Onun da duyduğuna emin olduğum kalp atışlarım ve boğazımda düğümlenen yutkunmalarım karşısında o sadece öyle duruyordu. Gözlerimi 1 saniye bile kapatsam ortadan kaybolacak diye korkuyordum.
"Bana bir şey yapmayacaksın değil mi?" Bunu nasıl söylediğim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu... Hadi ama en fazla ne yapabilir ki? Ne yazık ki düşünmek bile istemiyordum... Buraya gelmek bir hataydı ve bunun da farkındaydım.
"Sana bir şey değil, bir çok şey yapacağım..."