Σε ενα κόσμο στην Ρουρα όπου κυριαρχούν τέσσερα Βασιλεια με καθένα τους δικούς του άρχοντες και κληρονόμους με μαγικές δυνάμεις του φωτος, των αστεριων, των ψυχων και του πολεμου κανείς δεν έχει δει ποτε το πρόσωπο μου ουτε εχει ακούσει το όνομα της Τελευταίας "Σίρα".
Τα ματια μου κοκκινα καθως από τα χέρια μου βγαίνουν φλογες κι πετάω, πετάω ψιλά εκεί οπου τα πόδια μου δεν ακουμπάνε το έδαφος κι τα χερια μου αγγίζουν τον ουρανό περα απο το Βουνο Αεντίς στον οποιο κοιτεται ο Δράκος που μου χάρισε την καρδιά, το αίμα του και την ζωή που ρέει μέσα μου.
Με είδαν, είδαν το πρόσωπο μου, τα μάτια μου.Τα ξωτικά διάβασαν το μυαλο μου.Το σκότος ειδε την ψυχή μου.Ο πόλεμος λερωσε τα χέρια μου με αιμα.
Όλα γιατί δεν είχα πρόσωπο, ούτε κι για το ιδιο μου τον εαυτό, μα ούτε ιστορία να πω. Ολα για ενα στέμμα κι εναν Πολεμο του καλού και του κακου.
Ο Πύργος Των Αθανάτων Ψυχων στην Εστρελλα Μπελλιρια ήξερε κι πίστευα σε μύθους κι παραμύθια, σε δρακους, νεράιδες και πολλα αλλα μυστήρια πλασματα.
Και για να δει κανεις την Μπελλιρια επρεπε να πιστέυει.
Η Εσμερίν,το μαυρο φεγγάρι γεννημένη με αδύναμη καρδιά, φ
"βγάλε τα ρούχα σου δεσποινίς" τον άκουσα να λέει.
"Είναι αναγκαίο αυτό;" τον ρώτησα.
"Μην ντρέπεσαι, δεν θα σε πειράξω" Είπε με πονηρό χαμόγελο. Ωχ....
ΈΛΑ ΠΆΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΆΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ❤