hemera'yla son vals

Parmak uçlarım değerdi tenine, en çok o zaman cayır cayır yanardım. Mesafeler girerdi aramıza. İnce bir iplik bağlardı gözlerimizi birbiriyle. En çok o zaman tüterdi kokusu burnumda, en çok o zaman titrerdi gözlerimde toprak. Uyuyakalırdı yanımda, yorgun akşamüstleri. Gölgeli yanaklarına üflerdim, uçuşurdu kirpikleri. Sıska parmakları okşardı, siyah beyaz tuşları. Rengarenk boyalara batardı ertesi gün. Acemice karalardı şiirlerini beyaz bir kağıdın sonsuz uçurumuna. düşünürdü sonra. Öyle doluydu ki kafasında protestolar. Mavi, yeşil, kırmızı ışıklarıyla kıskanırdı onu, şehir meydanları. Öyle yerlerde gezerdi ki beyninde küçük bir gezgin, gri kalemin al silgisinden çıkarırdı hıncını. Sıkılırdı. Lacivert mürekkeplerle çizikler atardı her tarafına. Pürüzsüz tenini doldururdu küçük yazılarla. En çok o zaman yanardı dudaklarım, teninin her tarafına değmek için en masum hissimle.
Kitap kapaklarını incelerdi uzun uzun, kaşları çatılırdı farkında olmadan. Karmaşık notalarla dolu besteleri okurdu, dudakları kıvrılırdı yana. Yağmur damlalarının öpüşlerine karışırdı saçları. Yükselsin isterdim aciz bendim, karışsın yağmura. Öyle masum değerdi ki dudakları, ince bir kalemin kurşununda can bulsun isterdim ruhum. Basıp geçtiği her kaldırımı teker teker çerçeveltmek, ezdiği her kuru yaprağı asmak isterdim duvarlara.
En büyük savaşını bana karşı vermişti. En büyük oyunumu ona oynamıştım. Savaşını kazanmıştı, onju kaybetmiştim.
-
!tüm hakları saklıdır. izinsiz bastırılamaz, çoğaltılamaz ve satılamaz!