Gülüyor, savaşıyor, ölüyor ve hiçbir şey olmamışçasına devam ediyorduk. Buna mecbur kılınmıştık, doğarken kaderlerlerimiz ana hatları belliydi ve bizim payımıza en kanlısı düşmüştü. Korku ve arzu, nefret edilenle hoşnut olunan tezatlar, her daim kucak kucağadır. Işık ve gölge misali. Ve belki bundandır ki, en bedbah olayda yüreğimizi hoş eden şeyler bulunur. Savaş meydanında doğan bazı güzel duygular, bazı güzel duyguları yaşamanın tek yolu ise savaş meydanıydı. Bundandır ki kötü zamanlar her zaman heyecanlandırmıştı onu. "Yanımdan geç, yüzümden düşen bin parçayı topla. Seni memleket bilip sığınacağım."Todos os Direitos Reservados
1 capítulo