Fırtınadan Kaçan Kırlangıç

Koştum.

Gideceğim yeri bilmeden koşmaya devam ettim. Kafam düşüncelerimle o kadar doluydu ki önümdeki taşı farketmekte gecikmiştim. Küçük taşlar ellerimde ince çizikler oluşturmuştu. Yerimde doğrulup üstümü düzelttim. Bileğimde ince bir sızı vardı ve canımı yakıyordu. Nefes nefese kalmıştım. Biraz ötemde olan banka hafif adımlarla yürüyüp oturdum.

Ne yapacağımı bilmiyordum. O eve tekrar girmek istemiyordum ama kalacak başka bir yerim yoktu.

Etrafa bakındım buraları tanımıyordum. Kaybolmuştum. Hava kararmaya başlıyordu.

Beni ararlar mıydı?

Evden ne kadar uzaklaşmıştım bilmiyordum kafam o kadar doluydu ki akıl edememiştim sahi hayatım bir anda nasıl altüst olmuştu benim.