7 parts Ongoing ~
Eee artık konuşucak mısın?"
Gözlerimin içine baktı. "Bak bu söylemesi de kabullenmesi de zor bir durum ama bilmek zorundasın. Biz aslında öldük. Ve farklı bir dünyaya geldik. Diğer dünyadan çok farklı bir yer. Sen artık oradaki kişi değilsin, ailen farklı işin farklı."
Öylece yüzüne bakmaya devam ettim. Bu söylediklerine inanmamı beklemiyordu herhalde.
"Tamam şakayı bir kenara bırakalım. Çünkü komik değil."
" Ben şaka yapmıyorum." Bu çocuk çıldırmış olmalı. Zaten gökten altın yağsa bana at nalı düşer.
"Pekala inandım. Haklısın ben şimdi gidiyorum. İşlerim var sonra görüşürüz."
Tabii ki ona inanmamıştım. Yanından geçerken kolumdan tuttu. "Karşın da çocuk mu var senin. Çocuk mu kandırıyosun."
Sinirlenmiştim. Ama o da sinirlenmişti. Kolumu elinden kurtardım. "Kusura bakma ama çocuktan farksızsın. Hayal dünyasında yaşıyorsun. Biz öldük öyle mi? Bir bakıyım nefes alıyorsun, kalbin atıyor. Ama öldük. Çok mantıklı gerçekten." Söylediklerim ile daha fazla sinirlendi.
"Peki sen bu olanları nasıl açıklıyorsun 'Bayan Mantık' "
"Bilmiyorum ama senin söylediklerine çocuk bile inanmaz. Sen delirmişsin. Akıl sağlığın yok senin."
Sözlerimden sonra sinirlenir sanmıştım ama kahkaha atmaya başladı. Komik bir şeye güler gibi değil kriz geçirir gibi.
"2 yıl önce aynı senin gibiydim. insanlara aynen senin gibi bakıyordum. Mantıklı cevaplar arıyordum. Farklı bir hayatım vardı. Burda ailem olduğunu iddia eden insanları tanımıyordum. Onlar ne yaptı peki? Aynı senin gibi deli dediler, akıl sağlığını yitirmiş bu dediler. Aylarca evde bakım gördüm. Şimdi gitmek mi istiyorsun git. Ama senin başına da bunlar gelicek. " dedi ve koltuğa oturdu.
Söylediklerinde çok ciddiydi onu ilk defa bu kadar ciddi görüyordum. Yavaşça yanına yaklaştım. Ne söyliyceğimi bilemiyordum.
"Yani bunlar gerçek mi? Biz öldük mü?" Yüzü
