''Bazen yalan söylemek iyidir.'' Dedim. Sesimdeki çaresizliğe karışmış kırgınlığı fark etmek zor değildi. Hangisinin baskın olduğunu bilmiyordum. Fakat hiç bu zamanki kadar çaresiz hissetmemiştim. Bu kadar acı çekmemiştim. Kalbimin göğüs kafesimi zorladığını nefes alamadığımı farkettim. Bu an benim için ilkti. Bu kadar çaresiz olmak. Bu kadar yaralı olmak. Bana tersti. Bunun bir dönüşü yoktu. Ona yaptıklarım affedilemezdi. Gözümden akan onca yaş bile ona sahte gelirken nasıl olurda eski biz olabilirdik? Evet. Hata yapmıştım. Her şeyi saklamıştım. Ona yalanlar söylemiştim. Fakat ona söylediğim yalanlar içinde en gerçek olanı onu sevdiğimi söylemekti. Şimdi ise hiçbir şey ifade etmiyordu. Benim tek doğrum onun inanmasına yetmiyordu. Gözlerindeki acıma duygusu beni parçalara ayırmıştı...
6 parts