MAZİNİN VAVEYLASI

. Yıllar öncesinde okuduğum bir kitabın sayfalarını çevirir gibi yaşanmış anılarımı çevirip dönmediğim o sayfalardaki kelimeler, mazinin kırgınlıklarını anlatmak için saklandıkları yerden çıktılar. Belki de o sayfalarda altını çizmeyi unuttuğum cümlelerin yarattığı buhranda esir düşeceğimi hatırlatmak istemişlerdi. Hayat, bir ip misali gerginken kollarını iki yanına açmış özgürlüğünü iliklerine kadar hissederek o ipte yürümeye çalışan bir cambazdım. Attığım adımlar, geride bıraktığım vaveylalardan çekinen sarsılmış, ama bir o kadarda kendinden emin adımlardı. Pusulası olmayan küçücük kalbimi buz gibi zemheride kor gibi yanan bedenimle gecenin karanlığına rağmen parlamaya devam eden kutup yıldızına emanet ettim. Ruhumun bedenime isyan edip ondan ayrılmaya ramak kalmışken yönünü bulması için emanet ettiğim kutup yıldızımın sadakatine bağlı kalmadığı o anda ellerimden kayıp karanlığa karışmasını izledim.