Het is 31 december 2999, 23:59. Iedereen weet dat de aarde bij het aanbreken van het jaar 3000 vergaat.
10
Dit is het einde.
9
Alle mensen uit Lizzy's dorp staan buiten op de straten, om hun medemensen een laatste keer aan te kijken.
8
Lizzy's moeder kust haar beiden dochters voor een laatste keer met tranen in haar ogen.
7
Lizzy geeft Noah, haar beste vriend, een laatste knuffel.
6
Lizzy's handen trillen, als ze de hand van haar zusje Isla vasthoud.
5
De spanning van de naderende ondergang van de wereld wordt nu echt sterk.
4
Lizzy rent weg, naar binnen, de handen van Isla en Noah nog steeds stevig vast.
3
2
1
Het vallen van de hemel is waar we beginnen. Duizend mijlen en polen uit elkaar.
De droom van de mensheid is al sinds de oertijd om zoals vogels te kunnen zijn. Te kunne vliegen en vrij te kunnen zijn van al de rest. Ze zijn er tot op vandaag nog steeds niet in geslaagd zoals ze wilden. Ze kunne vliegen met een vliegtuig maar vrij zijn ze nog steeds niet.
Maar alles is anders waar ik vandaan kom. Ik leef nu 385 jaar op aarde. De mensheid heeft me veel geleerd. Op mijn planeet hebben we geen emoties dus ja, het was aanpassen. Ik ben niet voor niets omlaag naar aarde gekomen. Ik ben hier om te leren, mijn volk is aan het uitsterven. En we hebben de mensheid nodig om terug te komen.