Siyah...sadece siyah.Hayatımdaki her bir olay her bir gün ve her bir saniye bana siyahı anımsatıyor.Bana göre siyah öyle sıradan,basit bir renk değil.Siyah'ın bir hikayesi var.Her siyahın bir hikayesi var.Bu da benim hikayem.Kendimi siyah gibi hissediyorum; karanlık,bağımsız,olgun,güçlü,yalnız,etkisiz ve kararsız.Hiç kendinizi dört duvara sıkışmış karanlığa hapsedilmiş küçük bir çocuk gibi hissettiğiniz oldu mu? Etrafımdaki herkes bana yardım etmeye çalışıyor gibi görünse de sırtlarını döndüklerinde bana güldüklerinin farkındayım.Aslında ben her şeyin farkındayım sadece kararsızım. Bu bir işkence mi yoksa kaderin bana oynadığı bir oyun mu? Eğer bu bir işkenceyse bundan kurtulmak için çaba gösteriyor muyum? hayır. Susmak,uyumak ve olanlara katlanmak hayatım boyunca yaptığım tek şeylerdir.Birinin beni bu lanetten çekip çıkarmasına ihtiyacım var mı gerçekten yoksa bunları hak ediyor muyum? Her ağladığımda uzun,yıpranmış,sevgiden mahrum kalmış saçlarımın tenime yapışmasını engelleyemediğime mi yanayım ya da akan siyah rimelimi,gözyaşlarımı 'kendim' silmek zorunda olmama mı? İşte bunların hepsi bana siyahı andırıyor.Karanlık,üzgün ama yılmayan siyahı.