Ahu:*Bir fotoğraf gönderildi.* (01.30)

(+18) Aleda Karael ve Ivan Mikhail Ramonov'un karşılaşması, kaderin elleriyle şekillenen bir oyunun ilk hamlesiydi. Aleda, her adımında ölümle burun buruna gelmiş, geçmişin acılarıyla yoğrulmuş bir Boksördür. Ivan Mikhail Romanov ise, Rusya'nın derin karanlıklarında adı duyulmamış bir gücün sahibi, bir mafya lideridir. İkisi de birbirinden farklı ama bir o kadar birbirine çekilen. Bir anlaşma, sırlarla dolu bir müttefiklik, onları yavaşça birbirine yaklaştırırken, aralarındaki gerilim her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ne zaman iki karanlık ruh bir araya gelirse, aralarındaki ateş, her şeyi yakıp kül ederdi. Her karar, her adım, her dokunuş... Hepsi birbirini takip eden, yıkıcı bir sırrın peşinden sürükleyecek. Beni okumaya devam et, çünkü bu hikaye... yeni başlıyor.

05**: Karım olacak kadın sen misin? Numaranı baban verdi. Ayrıca profildeki küçük kız sen misin? Çirkin ördek yavrusu gibi.

Tek aşkı görevi olan bir binbaşı. Sevgilisi tarafından ihanete uğrayan bir öğretmen. Peki kader bu iki insanın yollarını kesiştirirse neler olurdu.... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan Okuyup görelim ❤️‍🩹

Akgün ve Açelya, çocukluklarından beri aynı mahallede büyümüşlerdir. Açelya, yıllardır Akgün'e karşı içinde sakladığı aşkı unutamaz. Ancak bir gün, Akgün aniden ve kimseye haber vermeden Rusya'ya gider, yolları ayrılır. Yıllar sonra Açelya, onu hala unutamadığını fark eder ve anonim bir hesap açarak Akgün'e yazmaya karar verir. Bu sırada Akgün'ün, nadiren ve gizlice Türkiye'ye döndüğünü öğrenir. Ancak her gelişinde, geceleri ortadan kaybolduğunu ve geri döndüğünde yüzü gözü kan içinde olduğunu fark edince şüphelenmeye başlar. Merakına yenik düşen Açelya, bir gece onu takip eder ve Akgün'ün herkesten sakladığı, karanlık ve tehlikeli yeraltı dünyasını keşfeder. ... Ege'nin o meşhur esintisi ve İzmir'in inatçı sıcağı, birbirine inat yaşardı. Tıpkı biz gibi. Biri serinletirken, diğeri yakardı. 090425 Argo ve küfür içerir.

Sarmaşık gibi ağların tuzağına sarılmış bir hayat! Hayatını gölgelerde yaşayan; gölgeler ve siber dünyayı lanet olan ve lanetinden kurtulmadan, kurtulmak istemeden sonuna kadar gitmek için her şeyini ortaya koyan bir adam; Ömer Karanlı! Özgürlüğe hasret bir dünya! O dünya için hayatını hiçe sayan aktivist genç bir kız; Devrim Kılıçarslan. Adı gibi dünyası için devrim yapmaya çalışan, gençliğinin de güvencesiyle her yere adını kazıyan bir kadın! -- +18 ve küfür içermektedir! TÖRE KİTABI DEĞİLDİR!

~ Mardin'in geceye gömülen dar sokaklarında sessiz bir fısıltı dolaşıyordu. Kendi kanından olan herkesin vatan hainliği yaptığı bir evde büyüyen Deniz Efsun, o gece çocukluğunun da, ailesinin de sonsuza kadar yok olacağını bilmiyordu. Belki de içinde bir yerlerde hissediyordu ama yıllardır susturulan sesi, bugün ilk kez ona bir şeyler fısıldıyordu: "Kaç. Eğer kalırsan, yok olacaksın." ~

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

On yedi yaşında annesi canice öldürülen Hera Sezgin, yıllar sonra babası ile birlikte bir plan kurup annesinin intikamını alır. Bu cinayet bütün kayıtlara bir intihar olarak geçmiştir. Ve kimse bu ölümü sorgulamamıştır. Ta ki, Hera'nın gizli bir operayon için tanıştığı Yüzbaşı bir şeylerden şüphelenene kadar... Gerçekler aşka ne kadar engel olabilir? Veya kararlı olduktan sonra gerçekler bile onu kararından döndüremez mi? "Katil olduğunu bildiğin bir kadını, korkunç yüzünü bildiğin bir kadını gerçekten seviyor musun Oğuzalp?" "Ben seni, her kişiliğinle, her kimliğinle, her halinle istiyorum Hera." "Ben gerçek yüzünü bildiğim bu kadına aşığım."