KAHİRE'NİN ŞEYTANLARI

*paranormal ögeler ve yetişkin içerik*

"Bunların yaşandığına inanamıyorum." Girdiği şoktan çıkamamıştı; az önce duvara savrulmamış, yüzü kan içinde kalmamış gibiydi, sanki hepsi bir hayaldi. "B-ben," diye kekeledi. "Ben bununla başa çıkamam." İtiraf etmesi çok zordu.

Cairo'nun aksine Russell, oldukça sakin, az önce olanlar normalmişçesine yüzünden akan kanları silmeye devam ederken "İstedikleri de bu zaten." Dedi buz gibi bir sesle. "Korkmanı istiyorlar, zayıf düşmeni çünkü o zaman işleri çok daha kolay olur."

"Bu bir savaş değil!" diye bağırdı dayanamayıp. "Buna katlanmak zorunda değilim!" Russell'ın ellerinden kurtulup kalkmaya çalışırken Russell, daha da sıkı sarılıyor, kulağına sakin olmasını fısıldıyordu. "Sakin olamam," Dedi ağlamaklı bir sesle. "Aklımı yitirmek üzereyim."

Her şey çok ani oldu.

Bir anda Russell'ın yüzünde gezinmeye başlayan dudakları kendi dudaklarına kapanmış, uzun, yumuşak bir öpücük kondurmuştu. "Korkma," diyordu öpücüklerinin arasından. "Ben buradayım."

Vücudu yavaş yavaş gevşerken Russell, "Korktuğun zaman, yanında olduğumu hatırla." Diye mırıldandı. Kalkan kadar sert bir güven duygusu örüyordu etrafına, duvar misali.

Son bir öpücük daha kondu dudaklarına, "Buradayım, yanında olduğumu hatırla."

"Beni hatırla."