İzler acıtır

"DENİZ TEKİN" o duygusuz sesi kulaklarıma doldu.

"SAÇLARINA VEDA ET." Zaman durdu. Kalbim durdu. Beynim durdu. O üç kelime bana öyle ağır geldi ki nefes alamadım.

Gözlerimi açtım. Onlar olmazdı. Saçlarım olmazdı. Benim değildi ki o saçlar ayşinin saçlarıydı. Bana zarar vermeliydi. Ayşine değil. Benim parmaklarımı kesmeliydi, tırnaklarımı koparmalıydı. Ayşinin saçlarına dokunamazdı.

"YAPMA ONL-" Sözümü yarıda kesen makasın saçlarımı keserken çıkardığı sesti. O ses kulaklarımı sağır etti. O makas benim saçımı değil ayşinin saçını kesti. O makas tek saçımı kesmedi. O makas benim ayşinle olan bağımı da kesti. O makas küçük ayşinin kurduğu hayalleri de kesti.

Önüme bir tutam saç atıldı. Yere baktım. Belime kadar uzanan saçlarım şimdi omuzuma bile değmeden önüme doğru düştü.

Başım artık hafiflemişti çünkü o ağırlık artık kalbimdeydi.

"Ne yaptın" Sesim titredi. Bedenim titredi. Heryer titredi.