Aparador

Ding..dong !" tunog ng doorbell.
"tingnan mu nga kung sino ang tao sa labas" sabi ni nanay.
"opo nay" sagot ko. dali-dali akung lumabas papunta sa gate.
"oh, ikaw pala yan Kate 🙂 " ngiti kung bati sa isang babaeng napaka ganda kung titigan.
(Wala siyang kibo ngiti lang ang kanyang ganti sa aking pagbati. hanggang nakapasok na kami sa bahay ko)
"Ma, si Kate nga pala kaibigan kung maganda" papuri kung sabi.
"oh, kitang kita naman, cegeh kumain na kayo lalamig nato." yan lang ang sabi ni mama.
"Aalis ka ba ma?"
ang ayos2 mo ahh daig mu pa ang miss universe kung manamit 🙂 " biro ku sa kanya
(Napangiti lang si kate sa mga sinabi ko kay mama, ano ba to panay ngiti lang si kate ayaw mag salita, siguro bad breathe siya ngayon oh di kaya speechless siya sa kapogian ko 🙂 mana ka talaga sa author)
"aalis na ako, kayo na bahala dito" bilin ni mama.
(Sige ma, wag ka nang babalik 🙂 )
"ahmm, pwde ba tayong maglaro? tanong ni kate
"anong sabi mo?" tanong ko.
"pwde ba tayong maglaro?"
sigaw nya halos umeecho ang boses nya sa lakas ayun tuloy nagising yung tamad naming pusa na palaging natutulog.
"laro? malaki ka na.. Malaki na rin ako d na tayo bata. Kung DOTA2 ang laruin natin siguro pagbibigyan pa kita." sagot ko sa kanya habang iniligpit ko yung pinagkainan namin.
"Larong takutan alam mo ba yun? " tanung nya ulit na pabulong.
(sa pagbulong niya doon ako kinakilabutan na may malamig na hanging yumayakap sa akin)
..at
bigla
ko nalang binitiwan ang dala kung mga baso.
"ano ka ba? ayan tuloy nabasag...
lagot ako nito..