Marketten aldıklarımızı, dolaplara yavaş yavaş yerleştirmeye başladık. Âmâ kavga seslerinden dolayı, bir türlü dikkatimi toplayamadığım için poşettekileri düşürüyordum ve sürekli kollarımı bir yerlere çarpıyordum. Kalbim olduğu yerden çıkacakmış gibi korkuyla atıyordu. Ellerim titriyor ve terliyordu. Durumumu anlayan Ümran ablam bunu daha fazla sürdürmemek adına, "Teşekkür ederim Defnecim, gerisini ben hallederim sen odana çıkabilirsin" dedi.
Ümran ablamın sözüne uyup, mutfaktan çıktığımda önce bir çığlık sesi duydum. Ümran ablam, hemen yanıma geldi.
Kollarıyla beni sarıp titreyen sesiyle "Bir şey yok tatlım, sakin ol" dedi.Fakat kendisi de endişelenmişti. Bunu sesi gibi ellerinin de titremesinden anlamıştım. Babamın sesi, evi yerinden oynatırken korkuyla ümran ablama sığındım.
Bir ses daha geldi..
Daha sonrasında kulaklarımıza gelen sesin filmlerde yada dizilerde duyduğum bir ses olduğunu anladım.
Bu sesi ne zaman filmlerde duysak mutlaka biri ölürdü değil mi? ..
...
"Sevilmek isterken iliklerine kadar sevgisizliği hisseden herkese..."
(...)
"Senin şımarıklıklarını çekecek bir adam değilim."
Sözleri üzerine gözlerim gözlerinde asılı kaldı. Kelimeler zihnimde bir oraya bir buraya kaçışırken hepsini bir araya toplamak oldukça zor olmuştu. Sakin ol Efsan... Kalbimdeki anlamsız ağrıyı görmezlikten geldim. Çenemi havaya dikip ters ters ona baktım. Giydiğim siyah topuklular sayesinde aramızdaki boy farkı bir kafa mesafesi kadarken gerginlikten kuruyan dudaklarımı ıslatıp onunkiler kadar acımasız olan sözlerimi sarf ettim.
"Bende sana şımarıklık yapacak bir kadın değilim."
Yayın tarihi: 12.05.2024